8.10.2021

● 18:00 – ŚMIESZNY STARUSZEK – spektakl wg Tadeusza Różewicza, reż. i wyk. Krzysztof Gordon /okna TwO + online/

● 19:00 – spotkanie z Krzysztofem Gordonem /TwO + online/

● 20:00 – ŚMIESZNY STARUSZEK – spektakl Teatru Telewizji wg Tadeusza Różewicza, reż. Helmut Kajzar, wyk. Wojciech Siemion (1971 – nagranie archiwalne) /TwO/

9.10.2021

● 14:00 – OKNA NA RÓŻEWICZA – urodzinowy spacer literacko-teatralny: 100 wierszy i 10 czytań performatywnych w oknach kamienic Głównego Miasta w Gdańsku /m.in. okna Teatru w Oknie, Domu Rosyjskiego, Zielonej Bramy, Dworu Artusa, Gdańskiej Galerii Miejskiej, Galerii ZPAP, Wielkiej Zbrojowni, Bramy Wyżynnej, Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego/ czytają: Dorota Androsz, Monika Chomicka-Szymaniak, Krzysztof Gordon, Marta Herman, Anna Kociarz, Piotr Łukawski, Robert Ninkiewicz, Jakub Nosiadek, a także Grzegorz Otrębski oraz Dariusz Szymaniak

● 15:30- STARA KOBIETA WYSIADUJE – spektakl wg Tadeusza Różewicza, reż. i wyk. Irena Jun /okna TwO + online/

● 16:30 – spotkanie z Ireną Jun /TwO + online/

● 17:30 – RÓŻEWICZ SOLO – spotkanie z Tomaszem Miłkowskim, rozmowa o książce „Różewicz solo” (Agencja Dramatu i Teatru, 2021) /okna TwO/

● 18:00 – ŚMIESZNY STARUSZEK – spektakl Teatru Telewizji wg Tadeusza Różewicza, reż. Stanisław Różewicz, wyk. Wojciech Pszoniak (1998 – nagranie archiwalne) /TwO/

● 20:00 – TADEUSZ RÓŻEWICZ W TEATRZE JEDNEGO AKTORA – wykład Tomasza Miłkowskiego /online/

10.10.2021

● 16:00 – POWROTY DO ODEJŚCIA GŁODOMORA – spektakl wg Tadeusza Różewicza

reż. i wyk. Bogusław Kierc /okna TwO + online/

● 17:00 – spotkanie z Bogusławem Kiercem /TwO + online/

● 18:00 – RÓŻEWICZ. REKONSTRUKCJA – rozmowa z Magdaleną Grochowską, czytanie fragmentów książki „Różewicz. Rekonstrukcja” (Dowody na Istnienie, premiera – grudzień 2021) /TwO/

● 19:00 – RÓŻEWICZ W ŚWIECIE MONODRAMU – rozmowa z udziałem Wiesława Gerasa, Ireny Jun, Bogusława Kierca i Tomasza Miłkowskiego /GTS + online/

● 21:00 – NOWA SZKOŁA FILOZOFICZNA – czytanie performatywne wg Tadeusza Różewicza

reż. Anna Wieczur-Bluszcz, czyta Przemysław Bluszcz, wiolonczela – Edyta Czerniewicz /TwO +online/

● 22:00 – spotkanie z Przemysławem Bluszczem /TwO + online/

legenda: TwO – Teatr w Oknie, ul. Długa 50/51; przed TwO – wydarzenie zewnętrzne, ul. Długa 50/51; GTS – Gdański Teatr Szekspirowski, ul. Bogusławskiego 1; online – kanał YouTube Teatru w Oknie

Organizator zastrzega sobie możliwość wprowadzania zmian w programie.

●●●

Zrealizowano ze środków Województwa Pomorskiego

Organizator: Fundacja Theatrum Gedanense, Teatr w Oknie

Partnerzy:

Agencja Dramatu i Teatru
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Dowody na Istnienie
Gdańska Galeria Miejska
Gdański Teatr Szekspirowski
Muzeum Gdańska
Muzeum Narodowe
Pomorska Regionalna Organizacja Turystyczna
Rosyjskie Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku
Związek Polskich Artystów Plastyków

Koordynacja, produkcja: Aleksandra Dacyl, Dorota Sentkowska-Sakowicz

Realizacja: BigShot Michał Śmierzchalski

Obsługa techniczna: Technika Szkodziński

Grafika: Małgorzata Jarocka

●●●

Więcej o wydarzeniach:

OKNA NA RÓŻEWICZA – URODZINOWY SPACER LITERACKO-TEATRALNY

9 października 2021 r. będziemy obchodzić setną rocznicę urodzin Tadeusza Różewicza. Główne Miasto ożyje, by świętować ten jubileusz – okna gdańskich kamienic i instytucji kultury wypełni sto wierszy i dziesięć czytań performatywnych w wykonaniu trójmiejskich aktorów!

Z ram okiennych przemówią do Państwa Dorota Androsz, Monika Chomicka-Szymaniak, Krzysztof Gordon, Marta Herman, Anna Kociarz, Piotr Łukawski, Robert Ninkiewicz, Jakub Nosiadek, a także Grzegorz Otrębski oraz Dariusz Szymaniak. Mapki, które otrzymają Państwo w dniu spaceru, poprowadzą z okna do okna, szlakiem różewiczowskiego słowa. Spacer ruszy o godzinie 14:00 spod Teatru w Oknie do Domu Rosyjskiego na ulicy Długiej, poprowadzi w kierunku Zielonej Bramy i Dworu Artusa. Następnie zawędrujemy ulicą Piwną do Gdańskiej Galerii Miejskiej, Galerii ZPAP i Wielkiej Zbrojowni, finalnie skręcając ku Bramie Wyżynnej i dziedzińcowi Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Zwieńczeniem trasy będzie spektakl „Stara kobieta wysiaduje” w wykonaniu ikony polskiego monodramu, Ireny Jun.

ŚMIESZNY STARUSZEK

Spektakl wg Tadeusza Różewicza
Występuje – Krzysztof Gordon
Scenariusz i reżyseria – Krzysztof Gordon

Śmieszny staruszek jest finezyjnie napisanym w 1963 r. i niejednoznacznym w wymowie tekstem, w którym można się dopatrywać pastiszu amerykańskich filmów sądowych. „Śmieszny staruszek” w adaptacji i wykonaniu Krzysztofa Gordona to monodram, w którym oskarżany o bliżej nieokreślone zarzuty mężczyzna przed sądem zeznaje swoje życie, przepełnione pustką i samotnością. Pod płaszczykiem wywołujących uśmiech historyjek kryje się opowieść
o braku kontaktu z drugim człowiekiem.
„Śmiesznego staruszka” Tadeusz Różewicz napisał w 1963 roku. Wprost niewiarygodne, jak bardzo aktualny to tekst. Krzysztof Gordon – aktor Teatru Wybrzeże w Gdańsku – nie jest młodzieniaszkiem, ale na pewno nie jest też staruszkiem. Różewiczowski bohater w jego interpretacji jest jednak niezwykle wiarygodny i widzowie mogą wpaść w pułapkę, przed którą ostrzegał sam Różewicz: ani jego, ani aktora wcielającego się w tę postać nie należy utożsamiać ze śmiesznym staruszkiem. Z tą zabawną, a jednocześnie przejmująco smutną postacią, wzbudzającą głębokie współczucie. Odziany w garnitur staruszek staje przed sądem, by uczestniczyć w jakiejś absurdalnej rozprawie. Nie do końca wiemy, o co został oskarżony, ale w efekcie tego oskarżenia spowiada się z całego życia. Pod płaszczykiem wywołujących uśmiech historyjek kryje się opowieść o ludzkiej samotności, o braku kontaktu z drugim człowiekiem, który zastępujemy sobie  marnymi substytutami (w przypadku bohatera są to lale). Zachowanie staruszka bywa śmieszne, a czasem bulwersujące tylko z pozoru. On robił to, co wszyscy ludzie – szukał relacji z innymi. Robił to po prostu na swój sposób. – Karolina Przystupa, Teatralia

KRZYSZTOF GORDON to aktor teatralny,telewizyjny,filmowy,reżyser. W 1968 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. 19 października tego roku zadebiutował w roli Laertesa w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Kazimierza Brauna na scenie Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W latach 1968-1970 występował na deskach lubelskiego Teatru im. Juliusza Osterwy. Od 1970 jest aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Medytacje o życiu godziwym Tadeusza Kotarbińskiego w reż. Marka Okopińskiego (1972), Malowidło na drzewie Ingmara Bergmana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1973), Justyna według Elizy Orzeszkowej w reż. Marka Okopińskiego (1974), Łgarz Pierre’a Corneille w reż. Jerzego Kreczmara (1976), Gwiazda sezonu Andrzeja Twerdochliba (1977) i Człowiek, który zmienił nazwisko Edgara Wallace’a w reż. Jerzego Afanasjewa (1977), Spowiedź Smierdiakowa Fiodora Dostojewskiego w reż. własnej (wspólnie z Andrzejem Żurowskim) (1979) oraz w Upiorach Henrika Ibsena w reż. Marcela Kochańczyka jako Oswald (1979), Grze Jerzego Żuławskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego jako Wronicz (1980), Don Carlosie Friedricha Schillera w reż. Ryszarda Bugajskiego jako markiz Posa (1981), Fałszywej monecie Maksima Gorkiego w reż. Jacka Gąsiorowskiego jako Stogow (1982), a także w przedstawieniu Candida George’a Bernarda Shawa w reż. Marcela Kochańczyka jako pastor James Morell (1984) i Marii Stuart Juliusza Słowackiego w reż. Marka Okopińskiego jako Botwell (1991).

STARA KOBIETA WYSIADUJE

Monodram wg Stanisława Różewicza
Scenariusz i wykonanie – Irena Jun
Reżyseria – Marek Chojnacki / Irena Jun

Spektakl według koncepcji Ireny Jun i Marka Chojnackiego będzie specjalnym wznowieniem przez aktorkę monodramu, który premierę miał 5 października 1988 roku w Teatrze Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. W spektaklu „Stara kobieta wysiaduje” – sama. Irena Jun chciał dla ścisłości i rzetelności tak właśnie ten spektakl zatytułować, żeby odróżnić go od dramatu o tym samym tytule. Tadeusz Różewicz przystał na ów pomysł, którego istotą było to, że aktorka wysiadywała tę Starą kobietę z jego sztuki właśnie sama. Wynikła z tego śmiała i dość ryzykowna próba wyjęcia postaci tytułowej z dramatu Różewicza, przywłaszczenia sobie tej postaci, samego tematu, no i tytułu. Stara kobieta jest nie tylko bohaterką, ale i kosmosem tej sztuki – całą sztuką. A jest tu także pokusa odkrycia innej formy teatralnej, którą może uda się znaleźć „na śmietniku” – jak w cytowanych w spektaklu didaskaliach. W tym dramacie następuje przesilenie i poetyki „śmietników”, i wiedzy o tym, że nasz świat stał się jednym wielkim śmietnikiem. Irena Jun za zgodą autora wykorzystała także fragmenty „Duszyczki”, „Opowiadania o starych kobietach” oraz prozy z ,Nowej szkoły filozoficznej”.

IRENA JUN to legenda, aktorka i reżyserka, jedna z najwybitniejszych na świecie odtwórczyń ról beckettowskich, wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie. W 1958 roku ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Występowała w teatrach na terenie całej Polski, najbardziej związana jest jednak z Warszawą. Do zespołu Teatru Studio należy od powstania tej sceny. Grała w większości spektakli jej dyrektorów: Józefa Szajny i Jerzego Grzegorzewskiego. W latach osiemdziesiątych zasłynęła jako autorka wybitnych ról w przedstawieniach Antoniego Libery na podstawie tekstów Samuela Becketta. U boku Tadeusza Łomnickiego zagrała Kobietę 2 w Komedii (1985) i Nell w Końcówce (1986), jednak jej największym osiągnięciem były trzy Beckettowskie monologi: Nie ja, Kroki, Kołysanka z 1985 roku. Występowała także u takich reżyserów jak: Mariusz Treliński, Piotr Cieplak, Oskaras Koršunovas, Grzegorz Wiśniewski, Agnieszka Glińska. W Studio również reżyserowała własne spektakle: Biesiadę u hrabiny Kotłubaj, Filozofię po góralsku oraz Oniegina. Obecnie można ja oglądać m.in. w Ripleyu pod ziemią Radosława Rychcika. Jako mistrzyni słowa jest także autorką wielu monodramów, kameralnych spektakli i wieczorów poetyckich, które organizuje w swoim Jednoosobowym Teatrze Poezji Ireny Jun. W jej repertuarze usłyszeć można m.in. utwory Mickiewicza, Gombrowicza, Miłosza, Szymborskiej, Rymkiewicza. W 2008 roku otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

POWROTY DO ODEJŚCIA GŁODOMORA

Monodram wg Tadeusza Różewicza
Reżyseria – Bogusław Kierc
Wykonanie – Bogusław Kierc

Bogusław Kierc w tytułowego Głodomora wcielał się wielokrotnie. Najbardziej znane kreacje to te z Wrocławskiego Teatru Współczesnego wyreżyserowane przez Helmuta Kajzara i Piotra Kruszczyńskiego czy Zdzisława Wardejna. „Zdarzyło mi się grać „Głodomora” w trzech różnych realizacjach trzech różnych reżyserów i w trzech odmiennych sytuacjach społeczno-politycznych. Nie muszę chyba dodawać, że w każdej z tych inscenizacji grałem innego Głodomora. Innego nie tylko z powodu przemian biologicznych i kontekstów historycznych czy estetycznych, ale przede wszystkim – innego przez przesunięcia „środka ciężkości” w postaci mojego bohatera. Wersja, którą przedstawiam obecnie (ulegając namowom życzliwych Teatromanów) jest rodzajem reasumpcji moich (nie tylko) aktorskich decyzji sprowokowanych przez tę rolę. Tadeusz Różewicz widział tamte inscenizacje i miałem szczęśliwą sposobność rozmawiania z nim o istocie tych aktualizacji „bycia głodomorem”. Czy jestem nim dzisiaj? To już moja tajemnica…” – Bogusław Kierc

BOGUSŁAW KIERC to  poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog, edytor, dramaturg. Uhonorowany m.in. Nagrodą PolCul Foundation, Medalem im. Anny Kamieńskiej, Nagrodą im. Jana Dormana, Medalem Gloria Artis. Pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (Filia we Wrocławiu), gra w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Wydał tomy poezji: Nagość stokrotna (1971), Ciemny chleb (1973), Coraz weselsza, coraz mniej (1978), Ktokolwiek (1980), Niewinność (1981), Rezurekcja (1982), Modlitwa przeciw rozpaczy (1985), Łagodny, miły (1986), Źródło światła (1988), Dla radości (1992), Boże cielę albo dziurka wesołości (1994), Sekundy (1994), Widzialne Niewidzialne (1996), Raz Na Zawsze (1997), Tyber z piaskiem (1997), Czary (1999), Zaskroniec (2003), Szewski poniedziałek (2005), Plankton (2006), Cło (2008), Rtęć (2010), Manatki (2013) oraz tomy szkiców: Przyboś i (1976), Teatr daremny (1980), Wzniosły upadek anioła (1992), Moje kochanki (2001), Cel sfer (2003), Ciało z mojego ciała (2005), Rafał Wojaczek. Prawdziwe życie bohatera (2007), Bazgroły dla składacza modeli latających (2010). Wyreżyserował ponad osiemdziesiąt spektakli w teatrach dramatycznych i lalkowych. Istotną stroną jego działalności artystycznej jest teatr jednego aktora, w którym zrealizował wiele nagradzanych – uznanych za „wskazujące drogę” – przedstawień. W 2004 roku za spektakl „Zaskroniec” otrzymał Grand Prix WROSTJA. W 2008 roku zachwycił publiczność swoją grą w autorskim spektaklu „Mój trup”, za który na 42. WROSTJA otrzymał Nagrodę Wojewody Dolnośląskiego, a w Toruniu (na Festiwalu festiwali Teatrów Jednego) Aktora – Nagrodę Publiczności. Ponadto – Nagrodę Dziennikarzy w 2010 roku.

NOWA SZKOŁA FILOZOFICZNA

Czytanie performatywne z muzyką na żywo
Reżyseria – Anna Wieczur-Bluszcz
Zdjęcia – Tomasz Naumiuk
Występuje – Przemysław Bluszcz

Wg reżyserki, Anny Wieczur-Bluszcz, „Nowa szkoła filozoficzna” „to pełne bólu i tęsknoty błaganie. Błaganie o bliskość drugiego człowieka – żywego człowieka. Jego pojawienie się oczekiwane jest jak powietrze, woda, pokarm i światło… bo „Żyjemy umarli. Obrotni, złośliwi, podstępni, uczynni, rozkładający się umarli. Znamy się dobrze wszyscy i znamy tę swoją tajemnicę”. Czytanie jest wzbogacone efektami multimedialnymi oraz muzyką na żywo.

PRZEMYSŁAW BLUSZCZ to aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie, Wydział Zamiejscowy we Wrocławiu (1997). Przez ostatnią dekadę stworzył na scenie Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy ponad 40 ról. Gra na scenach Teatru Współczesnego we Wrocławiu, Teatru Polonia i Teatru Studio w Warszawie. Ma na swoim koncie nagrody aktorskie festiwali teatralnych w Kaliszu, Zabrzu, Szczecinie i Bydgoszczy. Dwukrotny laureat nagrody za kreację aktorską w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej organizowanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nagrodzony za debiut na 49. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

●●●

Fotorelacja z wydarzeń:

Dzień 1. – https://www.facebook.com/media/set/?set=a.5149643485050870&type=3

Dzień 2. – https://www.facebook.com/media/set/?set=a.5158906450791240&type=3

Dzień 3. – https://www.facebook.com/media/set/?set=a.5230158506999367&type=3